Ir al contenido principal

Banco de votos: Una comedia popular.1°Acto

Banco de votos es una comedia de tres actos, escrita en el año 2004, inicialmente como una forma de concienciar a la gente, a través del teatro sobre la responsabilidad que emana del sufragio. Para ambas partes: electos como elegidos.




Banco de Votos

Comedia Breve en tres actos

PERSONAJES:


-JORGE MONRUTI : Empresario Constructor

-EL BANQUERO : Financista de Votos

-DESIDERIO : Jardinero, Empleado de
Monruti
-ANASTASIA : Doméstica de los
Monruti
-KARINA : Amante de Monruti

-ANIBAL BUSTERO : Abogado, empleado de
Monruti
-LISANDRA : Esposa de Monruti

-ROMINA : Hija del Acaudalado - AMIGOS DE DESIDERIO
DOS GUARDIAS, MUSICOS


PRIMER ACTO

ESCENA I

A la vista se muestra un patio. Llamativas macetas colgantes de coloridas flores exóticas, y posiblemente, también un aljibe en desuso, anteceden a la casa. En un costado, un juego de sillas plegables y una mesa de jardín. La fachada de la casa se presenta con una amplia corredera, desde donde se figuran graciosos ventanucos bordeados con mimbre artesanal. Anastasia, barriendo la vereda, parece ansiosa, mira hacia ambos lados, como si esperase a alguien. Es muy de mañana.

Anastasia: ¡Ah! (Inhala profundamente) ¡Pero que agradable está la mañana hoy! Tanto así, que hasta barrer con esta puerqueza me da gusto (muestra su escobillón destartalado). Mirá nomás como pa lo que son jopy esto mi patrón kuéra . ¡Ni una escoba pirí como la gente no son capaces de comprarme! Así nomás luego son estos extranjeros, que vienen a hacerse de plata a nuestro país, y no gastan ni un peso por sus empleados.... ¡Y como nos hacen trabajar estos gringos! ¡De lunes a lunes, de seis a seis!; y si hay feriados, que para ellos no existe... hetavéntema ñanemomba'apo! ....Pero, de este mi patrón yo no me puedo quejar. Cada dos meses puntualmente me paga mi sueldo completito, y , yo no tengo tanto problema, porque la señora me aprecia mucho , y yo prácticamente vivo con ellos ...yo soy de su confianza . Tanto, que hasta en su baño me dejan pasar .El patrón hace unos quince años nomás que se quedó en nuestro país , antes se iba y venía , llevaba su plata y se rajaba a su país .Upei ,ou hakumí paraguayítare ha opytaitema ha'e ....la kuña paraguaya ningo inmbareté hina. La otoparõ iverrenkerâ ...ndopoiveimachugui...ajepa? Y, heme aquí, he'i oñe'ê kuaaseva , como una empleada doméstica, pero no domesticada. Y no cualquier empleada, sino nada más y nada menos que del señor Jorge Monrruti. Y ahora que estamos cerca de las elecciones generales, hay mucho movimiento por la casa, (gesto con la mano). Entran y salen los políticos, buscando el "importante apoyo" del patrón...pero parece que él no va a poyar a nadie hasta que no sepa con seguridad quien va a ganar. Pero, otra elección más, y yo aquí madre soltera con mis trentrinsios años barriendo la vereda ajena, esperando que venga mi novio a saludarme....Hemm, y ¡Hablando de aroma, el ka’u rapo se asoma...! (Desiderio se va acercando con tambaleos).

• Desiderio: (pasa de largo) ¡Adiós mi duendecita de las mañanas! (tono ebrio).

• Anastasia: (le sujeta y zarandea) ¿¡Pero que duendecita ni que ocho cuarto!? ¡Así te quería pillar, nde vago! ¡Desiderio Domínguez, siempre en tu misma laya, nderejerai ni nderepagai . Ni siquiera me reconociste, a mí, tu abnegada y sufrida concubina, que te sigue siendo fiel… ¡Desgraciado! (gimotea).

• Desiderio: ¡Ah! ¡Voico era ra’e! Pero con razón que me pareció ver en esos ojos la luz del amanecer. Disculpame mi princesa. Yo nio te quiero mucho, musho a vo. Vo sabe eso, yo te quiero, ( La intenta abrazar)

• Anastasia: (Se desliza) Y sabes che karai , yo, lo que quiero y quiero es bañarte bien, nde arriero va’i . Y después de una cintareada hacerte un hombre de bien para tu familia. Y no vayas a venir más en horas de trabajo a molestarme...Sabes que al patrón no le gusta.

• Desiderio: No na mami, no vaya na a sulfurarte. Vo ningo so demasiado agresiva; yongo estoy nomás alegre y reflexionando sobre la vida.... Yo nio te quiero a vo....

• Anastasia: Oiméne flexionando mba’e, porque angaite re’ata hina . Estás por hacer una tijera ¡Mira na un poco si te encuentra así el patrón!

Desiderio: Pero mba’e piko chéve pe tuja jopy , no me compra ni siquiera para mi herramienta. Encima que cuando habla no le entiendo nada , pyae terei ningo oñee ....(Anastasia le tapa la boca )

Anastasia: ¡Shiichu! Vos estás mal de la cabeza. Si el patrón te llega a escuchar , jaguaicha ne moseta ...
• Desiderio: ¡Yo no le tengo miedo...!
Anastasia: ¡Ay Desiderio Domínguez! No me vaya na hacer reír. Reka’u ha nde gallitosema avei ko’aĝa ...Shake enseguida va a salir para acompañarle a su esposa que se va de viaje....
• Desiderio: ¿De viaje? ¿ A donde piko ?
• Anastasia: A Punta de los Estes, no se que.
• Desiderio: ¡Por fin vamos a descansar por un tiempo de ese viejo plagueón !
• Anastasia: No vaya ilusionarte, el Señor se queda, la señora nomás la que se va.
• Desiderio: ¡Ndeee!¡ Entonces se va a quedar sólo el viejo Monruti!, ¡Kangueróta hina entonce, ñande resatûpeve ñanemomba’apóta hina upéicharô!. Para ma eleccione mbotáma hina.

Anastasia: Heem.... Desiderio
• Desiderio: ¿Heee? (desentendiéndose)
• Anastasia: ¡Desiderio Domínguez! ¡A vos te estoy hablando!
• Desiderio: Ah. Disculpame mi reina, no te escuche nomás...

• Anastasia: Bueno , pero ahora quiero que me escuches , tenemos algo muy importante que hablar ...
• Desiderio: (Al público) Hake pea. Kuña he’irõ ndeve “algo muy importante” reikuaamavaerãra la oikotava. Rohejatama o sino upe jamendatama. Ndereme’ẽivoi ningo gusto la kuñame ...

• Anastasia: ¿Qué dijiste Desiderio? Mas vale que te dejes del vyrorei o si no vas a perder este portento de mujer...
• Desiderio: No nada mi florcita, digo nomá que nde jukyterei la nde pochyrõ hina....
• Anastasia: Mira Desiderio, tenemos que hablar muy seriamente... ¿No te parece que es hora de formalizar nuestra situación ?...Como la ley de Dios manda....
• Desiderio: Disculpe, ¿me podría repetir la pregunta?
• Anastasia: Anivéna la reñembotavyti cheve ko`ape . Desiderio, mira que yo no soy ninguna kuña'i reclutada que te va a esperar por toda la vida....
• Desiderio: Aah, vo lo que queré decir hina es que nos casemos piko... ¿Y no te parece pio una decisión un poco apresurada?
• Anastasia: ¿Apresurada?
• Desiderio: y claro mi vida, hace cuanto piko que estamos de novio...
• Anastasia: ¡Doce años!
• Desiderio : ...de felicidad , de romance ...
• Anastasia: ... ¿¡Y con tres hijos!? Ehenduke Don Desiderio Domínguez, ame'ẽta ndeve la última oportunidad . Esta semana tenés que definir tu situaciòn o andá olvidándote de mí y de tus hijos.
• Desiderio :No na así che reina , yo nio te quiero a musho a vo ...Pero ahora nomá ivaieterei la situ hina ...
• Anastasia : La nde soguerente repenátarõ , ko paraguaipe mba'eve voi nde rejapomoai ...
• Desiderio: Pero ahora surgió algo che ama...voy a pedir un préstamo.
• Anastasia: ¡Ja, ja, ja! Pero mava piko oipurukata ndeve la plata si ndereguerekoi mbaeve .
• Desiderio :No , puro ningo ha'e ndeve ...Oi ningo peteî Banco de Votos ...
• Anastasia: ¿Banco de votos? ¿Mba'eico upeva?
• Desiderio: Ha upepe ningo oje jogua la voto, elección potaitema ningo. Ahata a vende la che voto a votahâguâ oposicionkuerare...
• Anastasia: ¿Ha nde revotata oposición re piko? Nda roviaiete...
• Desiderio: Y si me pagan....por cualquiera voy a votar.....Bueno yo voy a ver nomás si me prestan el dinero que necesito, después veremos que hacen ellos.Y si ¡Gana la oposición nos casamos!
• Anastasia: Entonce ningo 2030 rupi ñamendátama hina upeicharô Desiderio...
• Desiderio: No vayas a ser tan exagerada... Dicen que este año hay alianza, y la gente kuera ocambiaséntema voi oimeaeare. ¡Que poco sabe vo de los politica!
Anastasia: Ha nde, ¿ni castellana pe nereñe'ê kuaai ha reñemõaranduse cheve ko'ape hina?
Desiderio: Ya te digo Anastasia, después de las elecciones va a cambiar nuestra vida. Pero no le cuentes a nadie lo del banco de votos.
• Anastasia: Pero me podés explicar como vas a vender tu voto.
• Desiderio: Y eso ningo es muy sencillo, ellos me van a dar un préstamo facilitado, a sola firma como se dice...a condición de que yo vote por la nueva lista.
• Anastasia: Ha ko'angâ piko la oposición kuera upeichama avei ojapota ...
• Desiderio: Pero upeichante voi ningo la política, plátarente ningo osâingopa ...SIN PLATA NO HAY VOTO, Y SIN VOTO NO HAY PLATA.....rentendémapa.....Pea la DEMOCRACIA .
• Anastasia: Hem, antendéma . Ha bueno, lo que yo quiero es que vos cumplas tu compromiso conmigo, para no estar perdiendo mi tiempo y mi juventud. Y a mis tres hijos que están allá jugando en el Patio de Don Monruti.



• (Desde el fondo) ¡ Anastasia ¡

Anastasia: ¡Señora!, ya voy. Bueno japyta upéicha entonce he’i ojegustaramo’a . Pero cumplí con tu palabra. ¡Sháke viene el patrón, anda lavate la cara! ¡Puerco!


ESCENA II

(Monruti y Desiderio)

• Monruti: (con acento italiano) Anastasia, ve a ayudarle a la tua patrona, gia partono da qui a poco.... Enseguida para no perder el avión. ¡Eh, Desiderio!, tan temprano por aquí, ¿no tendrías que estar hoy en la fábrica limpiando los contenedores?

• Desiderio: (con la cara mojada) Eeh, sí patrón, venía nomás para pedirte más instrucciones.....

Monruti: ¡Eh! Instrucciones...Estuviste bebiendo de nuevo entre semana. ¡Cuándo vas a cambiar esos hábitos Desiderio!

• Desiderio: No es nio tan así, che patrón, lo que pasa es que hetá che cuenta ha che pena avei , pero yo nunca descuido mi trabajo. Vos sabés eso Don Moruti.

• Monruti: ¡Monruti! Bueno, y decíme, ¿hay alguna novedad en la quinta?

Desiderio: Ninguna novedad importante mi patrón, todo dentro de lo normal.

• Monruti: ¡Va bene, va bene! Entonces en estos días nomás vamos a ir para traer una partida de huevos caseros.

• Desiderio: Eh.....los huevos pa? Bueno, estamos teniendo poco ahora hína che patrón.

• Monruti: ¡Ma perché!

• Desiderio: Y, las gallinas están medio caiguetonas hina.

• Monruti: ¿Y eso, cómo se explica?

• Desiderio: Resultase que, saí voi okaru hikuái hina desde hace unos días ...Come poco…

• Monruti: ¡Ma come! ¡Cómo vano a manggiare poco! ¿Y qué pasa con sus balanceados, esos que importamos de la Francia?

• Desiderio: Y... se quemaron todo, che patrón.

• Monruti: ¡Come....! ¡¡¡¡¡Incinerati!!!! ¡Como que quemados!....(se agarra la cabeza)

• Desiderio: Si ... en el incendio del establo,...resulta que estuvimos quemando basura...un viento..... y después pasó al depósito y quemó toda la instalación de electricidad.

• Monruti: ¡¡¡Qué!!! La instalación eléctrica, pero,¡¡¡¡Desiderio!!!!¡¡¡¡Que estai dicendo!!! Ah!!!! Ma.... ¿Al menos ya avisaste a la ANDE?

• Desiderio: No se pudo, porque el fuego llegó hasta un poste de quebracho, donde iba también el cable del teléfono, y en la zona nos quedamos sin comunicación.

• Monruti: ¡ MIO DIO! ¡¡¡¡QUESTA E UNA CATASTROFE !!!! ¡Mi quinta al borde del desastre y vos me decís que no hay novedades! Mirá, te doy veinte minutos para que vayas a dar aviso a la Ande y vigiles la quinta para que no haya robos. Y no te despido, porque no tengo por quién substituirte. ¡Vamos, movete! Maldito irresponsable.

• Desiderio: No vaya na enojarte tanto che patrón, todo se va a solucionar, voy inmediatamente.

ESCENA III

(La Señora, la hija y sirvienta salen con maletas)

• Monruti: ¡Nunca se puede dejar nada en manos de estos incultos campesinos!
Lisandra: ¡Jorge! Que son esos gritos... ¡Estás echando humo!
• Monruti: ¡Y, estos empleados irresponsables, ignorantes! ¡¡¡Apenas estoy unos años en este país y ya me están volviendo loco....!!!
• Lisandra: Y, ¿ahora que pasó querido?
• Monruti : Nela granja , un siniestro , ¡un siniestro! Uno incendio acabó con tutto... ¡il establo, los víveres, los balanceados, y quien sabe cuantas cosas más!
• Lisandra : ¡Ay, eso es tremendo Jorge ! Pero bueno, ya verás que todo se va a solucionar....
• Monruti: Si, no te preocupes. Vayan, vayan, que pierden el avión.
• Lisandra; Sí, tienes razón, ¡Romina, Romina! ¡Apuráte o si no perdemos el avión...! Ah, Jorge, cuánto quisiera que nos acompañaras...pero espero que después de las elecciones te tomes unas vacaciones. El invierno de Punta del Este te espera...

• Monruti: Sí, seguro, yo también las extrañaré. Y cuida mucho a Romina. Ahí parece que llega el chofer...Chau amor, les deseo feliz viaje.

• Lisandra: Chau, y recuerda: Pórtate bien.

• Romina: (Apresurada) Chau Pa, nos vemos, te llamo el sábado. ¿Trajiste el oso panda, Anastasia?

• Anastasia: No, vos no me dijiste....

• Romina: (Entra corriendo) ¡Claro que sí!

• Anastasia: Pero para que piko querés llevar para tu osito, si amó nde kueráita la peluche y peluchines ....

• Lisandra: ¡Anastasia! Trae las valijas, ya es tarde, y Romina...

• Anastasia: Ya Señora, ahí viene, se olvidó su oso panda...

• Romina: Chau Pa, te quiero mucho.

• Monruti: Chau hija, cuídate mucho. (salen)

ESCENA IV

(Monruti y Karina)

• Monruti: (Se sienta) ¡Ah! Estas elecciones me traen preocupado, dicen que la oposición está decidida a ganar, sea como sea...y yo, un italiano conservador, con nada más que quince años en el país; a una semana de las elecciones no sé en cual de las listas depositar mi dinero... (Por la izquierda aparece Karina, despampanante y con glamour, vestida con un brevísimo y ajustado trajecito fucsia de amplio escote).
• Karina: ¡Y para eso estoy yo...mi Monruti! ¿Cómo que no sabes donde depositar tu dinero? Yo estoy para que me deposites tu dinero, y....todo lo que me quieras depositar... ¡Mi osito!
• Monruti :¡Karina , pero que estai faccendo , te has vuelto loca! Alguien podría verte .No queda bien que mi contadora, una empleada de mi empresa, me esté besuqueando a estas horas de la mañana. ¿Y si te viera mi esposa?

Karina: ¡Ah, conque haciéndote del santo ahora!....Mira que por mí, contratáte a otra si querés, para que haga de contadora....

• Monruti: Eh, no preciosa; no te pongas así, solamente te pido discreción. Y éstas no son horas de venir por aquí....Y tú sabes, que no hay otra contadora que me haga los balances como tú. ¡Karina mía!

• Karina: Es que yo sabía que tu esposa se iba de viaje.

• Monruti: ¿Y cómo te enteraste?

• Karina: Anastasia me contó.

• Monruti: Karina, te dije que no quiero que no entres en confianza con esa sirvienta: te puede hacer decir cosas que no tenés que decir. ¿Entendés?

• Karina: ¡Ay! Sólo fue de paso, cuando nos encontramos en la calle, nada más. Pasando a otro tema, mirá Jorge, que me estoy quedando sin plata, ahora que subió la nafta, la peluquería, vos sabés. Una cuestión de status....Necesito más plata, ¿no tendrías un chequecito para mí?

• Monruti: Chequecito, chequecito, pero así vano sumando, chequecito más chequecito, más chequecito, y así llegamos a....
• Karina : A un ¡chequesote , papito !(se le insinúa )
• Monruti : Va bene , va bene preciosura. Pero recordáte que este mes ya he firmado como cinco cheques por un millón....Y además terminé de pagar la cuota para tu diputación por ese nuevo partido, bien cara me salió tu aventura política.

• Karina: Es que vos sabés muy bien como se manejan estos partidos, hay que poner mucho y bien los verdes, o si no, no entrás como primera de la lista, Papucho.

• Monruti: Sí, lo sé, pero soy yo el que sostiene y apoya hasta a un partido que ni siquiera conozco bene.
• Karina: Ay, pero como podés ser tan quejón. Es que acaso no te pusiste a pensar en lo útil que te voy a ser, estando en el Congreso. ¿No ves la pasta que tengo para ser una gran diputada de la Nación? ¡Ah! Ya me veo, en el plenario de la Cámara, y ante la atenta mirada de los miembros, presentando mis firmes (se palpa los pechos) y decisivas mociones; (Se da la vuelta y contornea el trasero) elevando grandes proyectos de ley; y así (gesto sensualísimo) ¡Conseguir la aprobación unánime de cada uno de mis pares diputados ¡ ¿Ves, ves lo comprometida que estoy con el pueblo que me va a votar?

• Monruti: Va bene, pero recuerda que aún no se como va a salir la licitación para la nueva ruta....El gobierno saliente ha dejado sin resolverlo ¡Y mi empresa constructora depende de esa licitación!..¡es un tramo grande! ... Además, no sé cuál es la lista que debe resultar ganadora, ya no leo ni los periódicos , tengo poco tiempo en el país , y creo que deberé ir contra mis principios conservadores para poder sobrevivir en este país tan inestable. Al parecer este será un año de cambios....Yo debo estar seguro del partido al cual voy a apoyar...Me han visitado tantos candidatos, y ciertos autodenominados operadores políticos ¡Vaya gente despreciable y oportunista! Per questo cariñito, esta licitación debe salir a nuestro favor, sea como sea.... o si no, tenemos que ir ajustándonos los cinturones, disminuyendo los encuentros, las cenas, los viajes y todo lo demás....

• Karina: ¡Ah! Pero que pesimista che! No te olvides que vas a tener una aliada incondicional en el congreso.

• Monruti: Si, pero eso será en el futuro.... Bueno, ahora ya sabes que de eso depende nuestra futura relación, estás avisada. (Entra Anastasia)
• Karina :(Al público )¡Y éste qué cree, que me va a hacer entrar en pánico para poder manipularme ... no sabe con quien se está metiendo , no me conoce !Ya me irá conociendo el italianito este !

Anastasia: Ah ¡Pero buenos días!....Así que la Señorita Karina hoy se cayó de la cama.

• Karina: Siempre impertinente la comadrona.

• Monruti: Eh, bueno. Como le decía Licenciada Karina, estamos en una ajustada situación....

• Anastasia: (Volviéndose) Me enteré ningo Doña Karina que te vas a candidatar como disputada.

• Karina: ¡¿Cómo disputada?! ¡D-I-P-U-T-A-D-A, Anastasia!

• Anastasia: ¡Ah! Pero yo ningo entendí disputada, porque hay dos o tres viejos verdes que por ahí también quieren financiarte... (Karina se ofende).

• Monruti: ¡ Por favor Anastasia, vaya a prepararme el desayuno, y deje de meterse en asuntos ajenos ¡


• Anastasia: Ajenos, pero acaso los diputados y diputadas no son nuestros representantes, y yo creo que soy afortunada por “conocer” personalmente a mis “representantes”, verdad? (Se va)

• Karina: ¡Es una desubicada!

• Monruti: No te preocupes. ¿Te quedas a desayunar?

Karina: No, gracias, creo que mejor me voy. Con este desaire se me fue hasta el apetito.

• Monruti: Bueno, yo te dejo porque estoy con mucho apetito....Nos vemos esta noche en el hotel, ¿está bien?

• Karina: Está bien...ah, me olvidaba, el otro día tu flamante abogadito Aníbal Bustero quería saber si podrías recibirlo esta mañana....Me dijo que tenía un nuevo juicio y que necesitaría una manito tuya....
• Monruti : ¡Ah! Dile a ese oportunista , que no pienso seguir comprándole juicios .. que se los gane sólo, la última vez cuando conseguimos la libertad di questo narcotraficante, éste quiso transportar su "mercadería " en mis bolsas de cemento, y en mis camiones, mira ...casi me imputaron como cómplice ....¡Y, encima di tutto, me pide que le monte un estudio jurídico! Así que dile que se gane el primer caso con sus propios méritos, o que se olvide de mí... ¡Ciao! Díselo así Karina.
• Karina: Se lo diré, así mismo Jorgito. Adiós.

ESCENA V

(Karina sale, se topa con Aníbal)

• Karina: ¿Adónde vas tan apurado?

• Aníbal: ¡Ah! Hola Karina, cómo estás, decíme, ¿el Señor Monruti está en casa todavía?

• Karina: Sí, está; pero te recomiendo que ni te acerques a la puerta, porque está desayunando, y además anda expectante con lo de la licitación.

• Aníbal: Y, y no sabes algo de mi proyecto?

• Karina: De eso ni hablar....

• Aníbal: ¡Cómo! El te dijo algo....

• Karina: Algo es poco.... fue tajante. No quiere saber nada de solventarte el estudio jurídico hasta que vos le demuestres que podes ganar un caso sin su ayuda ...

- Aníbal: ¡Nde, si que es pesado ese viejo avaro ! ¡Y es que acaso se olvida de los favores que le hice , consiguiéndole su nacionalización , la inscripción de su empresa , la liberación de impuestos .Todo , gracias a los importantes juicios que gané defendiendo a los mafiosos. Y así poder coimear sin problemas .¡Es que se olvida de todo eso ! Y, además apenás hace un año que me he recibido...

• Karina: Shich, no le digas así a mi Jorgito. Aparte, el siempre estuvo para comprarte todos los juicios...

• Aníbal: Ah, tu Jorgito, claro, porque a vos sí te da todo lo que le pidas. Con ese cuero lo dejas babeando.

• Karina: Bueno, no te me hagas ahora de la víctima. Mira, las cosas tampoco están tan bien entre nosotros. El viejo está empezando a aflojar un poco la inversión, y hasta creo que empieza a desconfiar de mí. Me dijo que si no le sale la licitación con el gobierno que sube el domingo, van a bajar las rentas, el cariño, el money, y con eso.... ¡EL AMOR, EL AMOR! Aníbal, ¿vos sabes lo que eso significa? Se me ponen los pelitos de punta de sólo pensarlo.
• Aníbal: Y... ¡todos los pelitos se te ponen de punta...!
• Karina: ¡Imbécil! Estoy Hablando muy en serio.

• Aníbal: ¡Ah! Entonces, a ambos nos interesa que salga esa licitación.

• Karina: Muy bien Aníbal, increíble, siendo un joven abogado ya tenés algo de razonamiento.

• Aníbal: ¡Por favor! ....¿Y cuál es tu plan, Sra. Diputada Ecológica?

• Karina: ¿Qué decís, Diputada Ecológica? ¿Por qué?

• Aníbal: Y porque toda tu candidatura está basada en los verdes y para los verdes.....tan natural......

• Karina: Ay, que simpático; encima el principiante abogadillo es humorista. ¡Bueno! Basta de estupideces.... ¿Querés que te explique el plan o no?

• Aníbal: Está bien, no es para que te enojes.

• Karina: Mirá Aníbal, nuestra salvación está en el Banco de Votos.

• Aníbal: ¿Banco de Votos? ¿Cómo es eso?

• Karina: No me digas que nunca escuchaste hablar de esa noble y emblemática institución.

• Aníbal: No, te juro que no Karina.¿ De qué se trata? Es el lugar donde se cuentan los votos.... alguna oficina de la Justicia Electoral...... ¿o qué?

• Karina: ¡Vos siempre tan perdido y lunático ¡ Si seguís siendo así de desinformado, en uno de estos días te van a nombrar como Juez. Cumplís con todos los requisitos: joven, incipiente, ambicioso, maniático, mentiroso y pedante.

• Aníbal: ¡Bueno Karinita! Basta de agravios, y explícame de una vez dónde y cómo funciona ese.... Banco de Votos.

• Karina: Está bien, no te alteres. Como te decía, el “Banco de Votos” o “Banco de Votantes sin Conciencia”, es un organismo progubernamental que por medio de la compra, venta, préstamo, y depósito de votos a corto y largo futuro, permite a los electores, es decir, al que llaman en las Constituciones “El Pueblo”, especular con su voto hacia la lista que más convenga a sus intereses personales, que es lo que esta entidad anónimamente delictiva se encarga de facilitar a quienes se acerquen hasta sus oficinas, voluntariamente, a disponer de su voto. ¿Entendés?

• Aníbal: Eso intento, pero me cuesta.¿ Pero eso acaso no está violando la Constitución?

• Karina: ¡OH! Eureka, como si violar la constitución fuera un pecado en este país. Aquí, los que así lo hacen, en algunos casos hasta son premiados con importantes cargos públicos.... ¡No me vengas con poesías de estudiante de derecho! ¡Pisa tierra Aníbal! Vamos a cooperar o no?

• Aníbal: Bueno, ahora lo tengo más claro.... Entonces vos vas a interceder y.....

• Karina: Bueno, no es tan sencillo, porque al parecer este año se está arreglando todo para que gane la oposición. Ahora, son ellos los que están tratando de captar los votos de la gente a como de lugar, a cualquier precio... Y lo que ahora debemos conseguir es que el Viejo Monruti sea quien apoye a la lista ganadora.
• Aníbal: ¿Qué? ¿Acaso ya existe una lista ganadora, antes de que se realicen los comicios?
• Karina: ¡¡Ay!! ¡Aníbal! ¿Vos de dónde saliste? ....Siempre hubo una lista ganadora mucho antes del día de votación.
• Aníbal: Y, que ahora resulta ser la oposición....Ah, ahora si voy entendiendo.
• Karina :Muy bien Aníbal , vas lento como carreta , pero al menos entendiste .Por eso, nuestra salvación es que el Banco convenza a Monruti que depositando su plata a favor de nuestra lista , la LICITACION favorecerá a su empresa apenas asuma el nuevo GOBIERNO.

• Aníbal: Sí, ESO LO ENTIENDO; pero, ¿cómo vas a conseguir que el banco salga a nuestro favor? Ellos van a convencerlo por su lado, pero y nosotros, ¿cómo los convenceremos a ellos?

• Karina: ¡Che! Vos me ves con cara de mujer común o de toda una diputada....Por si se te olvida, yo soy la única que maneja (se le acerca al oído) ¡¡"De las pelotas "!! al viejo Monruti, así que no tenés porqué preocuparte.

• Aníbal: Tenés razón, me olvidaba que eras una transaccioncita experimentada.

• Karina: Muy bien (le acaricia), veo que vas mejorando tus criterios Aníbal Bustero. Y como te decía, yo haré con el Banco de Votos un canje perfecto.

• Aníbal: ¿Un canje? ¿Cómo?

• Karina: Mirá, como ya sabes, soy la número uno de la lista del nuevo partido para la diputación, por eso es casi un hecho que entre de diputada por este partido de supuesta oposición. Y les propondré a los del Banco de que aseguren con el Gobierno " electo" la Licitación a favor... del viejo Monruti y su constructora vial. ¿Cómo? A cambio de que el proyecto de ley que van a presentar los “Directivos del Banco” con el gobierno que suba sea aceptado. Este proyecto es un horror: van a regular por medio de un IMPUESTO PERSONAL sobre cada uno de los habitantes, sea cual sea su condición, para asegurar la subsistencia de este banco, e incluso, hacerlo oficial....así ya no se preocuparán por quién ganará las elecciones, ¡El grupo banquero siempre estará por encima del mismo gobierno! Entendés?

• Aníbal: ¡Guau! ¡Qué adelanto para nuestro país!. Esto sí que se llama política empresarial. Pero decíme, ¿cómo vas a conseguir la mayoría en el Congreso?

• Karina: ¿Mayoría? Ja, ja, ja. Yo a los futuros líderes y pro líderes de cada bancada ya los tengo en el bolsillo. Sabías lo de mi agencia de modelos, ¿verdad?

• Aníbal: ¡Sí, ya tuve el gusto de conocerla!

• Karina: Y así como vos, se divirtieron ellos, solo que a mí se me ocurrió filmar en el punto más álgido de la fiestita que organicé en mi departamento....

• Aníbal: ¡Los futuros diputados, filmados!....

• Karina: Así como lo escuchaste. Por eso, si no quieren una campaña de desprestigio y burla, tendrán que hacer lo que yo les pida, y después ellos se encargarán de convencer como sea a los integrantes de sus bancadas y sus correligionarios senadores.

• Aníbal: Me sorprendes Karina, eras más hábil política de lo que pensé. Y yo, qué tengo que hacer ahora?

• Karina: Ya, ya, Bueno, ahora te quedas tranquilito, esperando a que te llame. Y ni se te ocurra comentar esto con nadie. Una vez que te avise, posiblemente, después de las elecciones te nombren como Fiscal, y allí tendrás que ir costeando tu ascenso.... ¿alguna duda?

• Aníbal: No, creo que todo está bien claro. Pero, ¿ya te vas?

• Karina: Claro, qué crees, que sólo me paso el día pintando las uñas....Chau bambino, y recordáte, mutis, mutis, mutis.....

• Aníbal: Chau Karina....Gracias.
ESCENA VI

(Aníbal solo)

• Aníbal: Guau, está me ha superado ampliamente en inescrupulosidad...¡¡Estas putas de alta, hoy hasta se hacen dueñas de la política de Estado!! Creo que nos espera muy pronto un¡¡Nuevo Paraguay!!....De eso, no hay duda... Y ésta cree que me voy a quedar sentado esperando....Mañana mismo voy a conocer el tal banco de votos....Si gente común e ignorante puede vender sus votos, ¿porqué yo, un flamante abogado no podré hacerlo?...Epa, creo que acabo de decir un sofisma; pero, que importa, si en este país la conciencia se vende en las carnicerías. ( Se marcha ) (Aparece un hombre trajeado , portando lentes ahumados )
• Extraño: Buenos días joven, ¿esta es la casa del empresario italiano Jorge Monruti, no es así ?
• Aníbal: Así mismo señor, eh, y sobre que cuestión lo necesita?
• Extraño: Eh, creo que no es de su incumbencia, caballero .Asuntos financieros.
• Aníbal: Ah, yo sólo preguntaba, por si me necesita: Soy su asesor Jurídico.
• Extraño: ¡¡Uf, que desgracia!!
• Aníbal: ¿Cómo dice?
• Extraño: Eh, nada...fue un placer conocerlo, con permiso....
• Aníbal: Pero que extraño sujeto, no me dio tiempo de darle mi tarjeta ...se ve que tiene muchos problemas .Bueno , mejor me voy a conocer al tan mentado Banco de Votos .
(Telón)

Entradas más populares de este blog

La otra cara

Una parroquiana de Ciudad del Este me dice: “¿Usted vio la otra cara en los tratos políticos a la gente?” Según la TGC , la ignorancia de la le y siempre da injusticia. Esta claridad hasta hoy le cuesta a la gente comprender: que a todo poder lo divide la ignorancia de la ley , que al no cumplir los encargados de las instituciones, con equidad, caen en injusticia social, cuyo poder hace accionar en la política, a la corrupción sistémica en perjuicio de todo el país. Esto no puede solucionarse inmediatamente, ya sea por la imposibilidad económica , humana o administrativa, dando opiniones muy tristes para una democracia social de derecho. “¡Pero cuántas carpas y teatros hay en Alto Paraná ! ¿Para terminar dejando a la gente bajo la lluvia…?” Indudablemente, usted, señora, tiene toda la razón del mundo. Pero eso cuesta plata. Tal vez, en los presupuestos no fue fijado el día de lluvia e inestabilidad, en pleno invierno nacional. “Aquí está la industria más grande de hidroeléctrica

La verdadera democracia

¿En qué consiste finalmente la democracia? ¿Es acaso el gobierno de la mayoría? ¿Es la participación de más en el gobierno, en las decisiones públicas? ¿Se centra en la división de poderes? ¿Consiste en la representación popular? La democracia no es sino una combinación de sistemas de gobierno; de los puramente autocráticos, sectarios o elitistas, con los de tipo "asambleario" o republicanos. Es por ello que con su simple denominación o definición, no podrá observarse qué fórmula democrática en realidad aplica un país.

La chicanería y la corrupción

Qué es y cómo se manifiesta Cuando la corrupción sistémica es la que manda en un país, la chicanería hace gala de legalidad . Latino América conoce y vive, en cada interpretación , a través de sus encargados de administrar justicia , la cara de la injusticia . Aquí en Paraguay : La chicanería es sinónimo de inteligencia , ya que los agentes del poder judicial , casi siempre no ven y permiten su uso a la sombra de la ignorancia , que es elemento de toda gran corrupción . Llegando incluso, por el sistema, a la inimputabilidad de los responsables de los varios perjuicios económicos al Estado. Corrupción sistémica Debo aclarar que la característica , según la TGC , de la corrupción intra ley es precisamente la invisibilidad , la obscuridad en sistema. En contrapartida a la pequeña corrupción, la contra ley , que es de fácil visibilidad, dentro de la sociedad; por eso llamada corrupción subjetiva o particular. Aclaro este punto, ya que los encargados “an